REVEREND GARY DAVIS (1896. – 1972.)

REVEREND GARY DAVIS (1896. – 1972.)

     Reverend (Blind) Gary Davis bio je blues i gospel pevač, vešt u sviranju bendža, gitare i usne harmonike. Još jedan u nizu maestralnih, slepih blues muzičara, koji su obeležili jednu neverovatno kreativnu i hrabru epohu uzdizanja duha muzike dobrih ljudi koji su se (zbog mnoštva poniženja i nepravdi) osećali veliki deo života veoma loše...

      O svojoj slepoći Davis je jednom prilikom ispričao:

Koliko ja znam, prema izjavi moje bake, ja sam snimio moje bolne oči kada sam imao svega tri nedelje. I lekari su stavili nešto (verovatno iz tada dominantnog Medicine Show repertoara) u moje oči što je uzrokovalo da mi izrastu čirevi preko očiju  koji su potom uzrokovali da oslepim. Budući da sam bio čovek koji se pojavio i nije video, možda bih, da sam bio čovek koji je mogao videti poput ostalih...možda video više nego što sam hteo gledati. Sada vas pokušavam naterati da vidite: mnogo ljudi, znate, gleda mnogo stvari, a njihove su oči uzrokovale da mnogi izgube živote. I mnogo puta su mnogi ljudi bili razapeti (pre svega na američkom Jugu) i linčovani samim pogledom. Ponekad čovekove oči ne rade ništa osim što samo gledaju. Videti? Često mislim na to. Pa, oči tela napravljene su da izgledaju dovoljno dobro...

      Primarno ulični muzičar (bio je moćan gospel i folk blues pevač, majstorski akustični gitarista, jedan od vrhunskih talenata proizašlih iz pijemontske tradicije), Davis je napravio relativno malo snimaka u svojoj ranoj karijeri, ali je njegovo virtuozno prebiranje prstima imalo važan uticaj na druge regionalne muzičare, posebno na Blind Boya Fullera, glavnog eksponenta pijemontskog stila gitare 1930-ih. U 1950-ima i 60-ima Davis je predavao - i koncertno nastupao u New Yorku, postavši omiljeni mentor legendama urbanog folka i rocka Ramblin’ Jacku Elliotu, Daveu Van Ronku i Bobu Dylanu, da spomenemo samo neke. Za razliku od nekih svojih savremenika, Davis je mogao svirati u bilo kojem tonalitetu. Prema Allenu Evansu, koji je počeo učiti s Davisom kad mu je bilo šesnaest godina, on je bio jedan od retkih svirača blues gitare koji su istraživali molske tonalitete, stvarajući dela duboke patetike kao što su Death Don’t Have No Mercy, Children of Zion i I Heard The Angels Singin’.

     Njegov repertoar sastojao se od melodija Medicine Showa, belih balada, vojnih marševa, country instrumentala, novonastalog ragtime klavira, virtuoznog stila blues gitare iz Piedmonta (Carolina), starih crkvenih pesama, pesama za oživljavanje i gospela, popularnih melodija, originalnih numera temeljenih na svim gore navedenim stilovima i pravcima, i arhaični stil harmonike koji se retko čuje drugde. Proizveo je polifoni stil sviranja koristeći samo palac i kažiprst. Rekao je svom učeniku Stephanu Grossmanu: Imaš tri ruke za sviranje gitare i samo dve za klavir. Pa, tvoj kažiprst i palac - to je ruka koja udara, a tvoja leva ruka je ruka koja vodi. Tvoja leva ruka govori desnoj ruci koje žice da dotakne, koje promene da napravi... Jedna ruka ne može bez druge.

There's not a friend like the lone, lonely Jesus
No, not a one
No, not one
No, not one
There's none like Him can heal our diseases
No, not one
No, not one
Oh, yes

Now Jesus, He knows all about, all about our troubles
Now He will surely guide us 'til our days are done
Oooh, there's not a friend like the lone, lonely Jesus
Oh, no, not one
No, not one
Oh, yes

Spoken:
Talk to me, now
Talk to me
Talk to me, then
Talk to me

Oh Jesus, He knows all about, all about our troubles
Now He will surely guide us 'til our days are done
Oh, there's not a friend like the lone, lonely Jesus
Oh, not one
Ooooo oooo

    Gary Davis rođen je 30. aprila 1896. u porodici Johna i Eveline Davis u okrugu Laurens, u delu Piedmonta u severnoj državi Južna Karolina, na farmi, duboko u škripcu... dosad se nije moglo čuti zviždaljka voza osim ako nije bio oblačan dan. Bio je jedno od osmoro braće i sestara, od kojih je samo dvoje preživelo detinjstvo, koje je odgojila baka - jer se majka nije mogla brinuti za njega, a otac je stalno bio u nevolji.

Osećao sam se užasno zbog toga jer sam se osećao kao odbačen. Zapravo mojoj majci nikada nije bilo toliko stalo do mene kao mom mlađem bratu... Želela bi da sam mrtav. Rekla mi je to gomilu puta. Naravno... Nije važno ono što kažeš, važno je ono što pokažeš da to dokažeš.

     Davis je u ranoj dobi pokazao interes za muziku i oko sedme godine napravio je gitaru iz kalupa za pite. Sam je naučio svirati gitaru, bendžo i usnu harmoniku te je počeo svirati lokalne plesove za belačko stanovništvo dok je bio dete. Na selu su imali te stare stomp down plesove... Ranije su imali guslače. Prvi put se susreo s onim što je nazvano blues oko 1910., kada je čuo kako neko prebira po gitari. U intervjuu sa Samom Chartersom, Davis je rekao o svom odabranom instrumentu: Prvi put kad sam čuo gitaru, mislio sam da je to duvački orkestar. Bio sam malo dete i pitao sam majku šta je to, a ona je rekla to je bila gitara. Prvi bluesman kojeg je čuo bio je Porter Irving, iz Južne Karoline, i njegova pesma Delia. S 18 godina Davis se prijavio i brzo mu je odobrena stipendija za pohađanje Institucije Južne Karoline za obrazovanje gluvih i slepih u Cedar Springsu, Spartanburg, gde je naučio čitati Brailleovo pismo. Međutim, nakon šest meseci otišao je jer mu se nije svidela hrana. U 1910-ima i 20-ima svirao je, a početkom 1920-ih svirao je u lokalnom gudačkom sastavu u Greenvilleu, tada središtu pijemontskog blues stila. Sredinom 1920-ih Davis se oženio i putovao po Južnoj Karolini, Severnoj Karolini i Tennesseeju, nastupajući na ulicama i podučavajući gitaru kako bi zaradio za život. Prvu ženu je ostavio kada je saznao da ona nije bila moja žena nego svačija.

If I had my way
If I had my way
If I had my way
I would tear this old building down
Well Delilah, she was a woman fine and fair
She had good looks, God knows and coal black hair
Delilah, she came to Samson's mind
The first he saw this woman that looked so fine
Delilah, she set down on Samson's knee
Said tell me where your strength lies if you please
She spoke so kind, God knows, she talked so fair
'til Samson said 'Delilah, you can cut off my hair
You can shave my head, clean as my hand
And my strength 'come as natural as any a man'
If I had my way
If I had my way
In this wicked world
If I had my way
I would tear this old building down
Talk, Yeah
Yeah, Talk to me
Yeah, Yeah, talk to me
Yeah, what happened then?
If I had my way
If I had my way
If I had my way
I would tear this old building down
Yeah you read about old Samson, told from his birth
He was the strongest man that ever had lived on Earth
So one day while Samson was-a-walkin' along
He looked on the ground and saw an old jawbone
He stretched out his arm, God knows, it broke like flint
When he got to movin' ten-thousand was dead, Mmm
If I had my way
If I had my way in this wicked world
If I had my way
I would tear this old building down
Well old Samson and the lion got attacked
Samson he jumped up on the lion's back
So you read about this lion had killed a man with his paws
But Samson got his hand in the lion's jaws
He rid that beast until he killed him dead
And the bees made honey in the lion's head
Good God!
If I had my way
If I had my way
If I had my way
I would tear this old building down
If I had my way
If I had my way in this wicked world
If I had my way
I would tear this old building down
Good God

    Potom se nastanio se u Bull Cityju (nadimak za Durham, Severna Karolina) oko 1931. U to su vreme slepi muzičari često svirali religioznu muziku, koja je bila javno prihvatljivija, na ulici i svetovnu muziku u zatvorenom prostoru i na zabavama. Gary Davis je, međutim, imao duboku sklonost duhovnoj muzici. Religiozno obraćenje pružilo mu je, čak i više nego većini crnaca, podlogu za njegov očaj, ali i sredstvo za samodokazivanje. Willie Trice, koji ga je poznavao kao uličnog svirača u Durhamu, prisetio se da su pesme koje je svirao bile uglavnom duhovne pesme. Ostale je mogao svirati, ali to nije činio tako često. Trice se takođe setio da Davis zna svirati klavir. Svirao sam istu pesmu koju je svirao na gitari. Zvučalo je baš tako. Aaron Washington, još jedan kolega muzičar, seća se kako ga je Davis pitao svira li duhovne pesme. Rekao sam mu da nisam. Rekao mi je da bi možda bila dobra ideja da sviram spirituals jer bih jednako uživao u tome. Tih nekoliko reči pratilo me celo vreme i odlučio sam pokušati. Međutim, Davis nije u potpunosti napustio svetovnu muziku sve do svog zaređenja za sveštenika 1937.

    Godine 1935. skladištar i lovac na talente JB Long, menadžer Blind Boya Fullera, između ostalih, otkrio je Garyja Davisa. Oh, Gary je mogao svirati gitaru gore-dole, bilo gde na svetu, kasnije se prisetio. Davis i Fuller bili su među grupom muzičara iz Durhama koje je Long pratio u New York City kako bi snimali za ARC, muzičku etiketu Columbia Recordsa. Između 23. i 26. jula Davis je snimio 15 pesama: deset hrišćanskih pesama i dva seta bluesa, I'm Throwin' Up My Hand i Cross and Evil Woman Blues (koje Davis naziva Mountain Jack Blues i Ice Pick Blues). Fuller je napravio The Stuff Is Here, The Little Red Rooster i Sure As You're Born, Ida. Međutim, za razliku od ostalih svirača, Davis nije bio upoznat sa snimanjem. Nije mogao videti crveno svetlo koje je signaliziralo da je snimak gotov i želio je nastaviti svirati. Takođe je imao zdravu svest o vlastitim sposobnostima i bio je uznemiren što je plaćen manje od ostalih izvođača, koji su dobili više od ARC-a jer su pre toga snimali. Celi je život verovao da je bio prevaren i odbio je kada ga je Long pokušao naterati da ponovno snima 1939. Postojala je razlika između mene i čoveka - Longa, kasnije je objasnio. Bruce Bastin nagađa da je temeljni razlog njihove svađe verovatno Davisova nevoljnost da snima svetovne pesme. Prema Triceu, g. Long ga nije uzeo zbog... Gary je želio svirati spirituals. G. Long je rekao da je Gary bio malo tvrdoglav...

I wonder where my old mother, amen
Wonder where my old mother, amen
I wonder where my old father, amen
Wonder where my old father, amen

I rapped and I rapped in the mercy of the door
’Til my head got wet with the midnight dew
Feel like children of Zion
I feel like children of Zion, amen
Lord, I feel like children of Zion, amen

I wonder where my little baby, amen
I wonder where my little baby, amen
Just flying around somewhere in Glory, amen
Just flying around somewhere in Glory, amen

I rapped and I rapped in the mercy of the door
’Til my head got wet with the midnight dew
Feel like children of Zion
I feel like children of Zion, amen
Lord, I feel like children of Zion, amen

I wonder where my old deacon, amen
I wonder where my old deacon, amen
Just flying around somewhere in Glory, amen
Just flying around somewhere in Glory, amen
I rapped and I rapped in the mercy of the door
’Til my head got wet with the midnight dew
Feel like children of Zion
I feel like children of Zion, amen
Lord, I feel like children of Zion, amen

     Godine 1937. Davis se oženio s Annie Bell Wright, ženom duboko duhovnom poput njega, i ona se predano brinula o njemu sve do njegove smrti. Godine 1940., kada je blues postao manje popularan u Durhamu, preselili su se u Mamaroneck, New York, gde je Annie našla posao domaćice. Kasnije te iste godine preselili su se u 169. ulicu u Harlemu, gde su živeli sledećih 18 godina i gde je postao sveštenik Missionary Baptist Connection Church. Nastavio je svirati i propovedati u New Yorku, stekavši naziv Pevač ulice Harlem. Neko je vreme potpuno prestao svirati blues u korist gospela i starih pesama, čineći iznimku za gospel blues kao što je Death Don't Have No Mercy, koju je prvi put snimio 1960. i, prvi od nekoliko puta 1956., Samson and Dalilah, pesma koju je 1927. snimio Blind Willie Johnson, takođe nazvana If I Had My Way, I'd Tear the Building Down, svaki put koristeći jedan ili drugi naslov. Takođe je podučavao gitaru - davao je satove koji su mogli trajati celi dan i noć. Kako je postao poznatiji među ljubiteljima folka, snimao je za Stinson, a kasnije i za Folkways, Prestige-Bluesville i Riverside, pristajući malo po malo oživeti deo svog svetovnog repertoara za dobrobit svojih belih obožavatelja.

      Među gitaristima folk revival-a 1950-ih i ranih 60-ih stil prebiranja prstima  Garyja Davisa bio je legendaran. Jedan od prvih koji je prihvatio taj stil bio je Ramblin’ Jack Elliott, čija je obrada pesme Candyman bila glavni deo njegovog repertoara. Dave Van Ronk učio je s Davisom i obradio mnoge njegove pesme. Drugi ambiciozni folk gitaristi i svirači bluesa hrlili su od njega uzeti lekcije. Bob Dylan, koji je obradio Candyman i nekoliko drugih Davisovih pesama i bio blizak s Elliottom i Van Ronkom, imao je priliku upoznati Davisa na Indian Neck Folk Festivalu 6. maja 1961. Godine 1961. Dylan je rekao Robertu Sheltonu i Suze Rotolo da je želio da Gary Davis vodi njegovo i Suzeino venčanje. Izvedba Grateful Dead Samson i Dalila otkriva Davisov uticaj na glasovne infleksije i kadence Boba Weira, koji je s njim studirao; a popis se nastavlja sa Stefanom Grossmanom, Taj Mahalom, Gerryjem Garciom, Daveom Brombergom, Ryom Cooderom i Jormom Kaukonenom.

Come, my baby
Dressed in white
Hey, baby
Won't you stay the night
Cocaine
All around my brain

Come, my baby
Dressed in red
Hey, baby
Won't you come to bed
Cocaine
All around my brain

Hey, baby
Won't you please come quick
This old cocaine
Is making me sick
Cocaine
All around my brain

Come, my baby
Dressed in green
Hey, baby
Can't be seen
Cocaine
All around my brain
Hey, baby
Won't you please come quick
This old cocaine
Is making me sick
Cocaine
All around my brain

Cocaine
All around my brain

     Davis je obišao Evropu i svirao na brojnim folklornim festivalima uključujući Folk festivale u Cambridgeu i Newportu (1959., 1965. i 1968.). Davisova je karijera doživela vrhunac u Newportu i snimanju pesme Samson i Dalila koju su napravili Peter, Paul i Mary. Godine 1968. Davis je kupio kuću na Jamajci, u Queensu. Nastavio je nastupati lokalno u području New Yorka i New Jerseya. Dana 5. maja 1972. doživeo je srčani udar dok je bio na putu za nastup u Newtonvilleu, New Jersey. Umro je u Memorijalnoj bolnici William Kessler u Hammontonu, New Jersey, a pokopan je na groblju Rockville u Lynbrooku, New York.