The Rolling Stones: ROLLED GOLD

The Rolling Stones: ROLLED GOLD

Kompilacija Rolled gold (1975.) predstavlja ultimativnu kolekciju singl ploča rock and roll benda The Rolling stones, u periodu od 1963.- 1969. godine – moćnu kolekciju grubo usnimljene plesne energije i sirovog, bazičnog rock and rolla zasnovanog na neprestanom ponavljanju nekoliko kratkih trenutaka životne energije i osnovama rhythm & blues i blues muzike.

Polja pamuka na obalama Temze, kako je to neko duhovito i ironično primetio, predstavljala su duh britanskog rock and rolla šezdesetih zasnovanog na tradiciji američke muzike – na transponovanju crnih blues i r’n’b pesama u nešto mnogo melodičnije, komercijalnije i belačkoj publici prijemčivije. U svakom slučaju, ma kako tumačili duh rock and rolla u izvedbi najboljeg rock and roll benda na svetu, kompilacija Rolled gold predstavlja krucijalnu kolekciju izvornog r’n’r i r’n’b zvuka šezdesetih, muzičko suvo zlato koje sažima sve ono bitno što su šezdesete dale na ovom planu i polju – duh i zvuk jednog veoma bitnog i autentičnog vremena.

U postavi : Mick Jagger – vokal, Keith Richards – gitara, Brian Jones – gitara, Bill Wyman – bas i Charlie Watts – bubnjevi (nakon juna 1969. Briana Jonesa menja Mick Taylor) Stonesi su snimili niz od 28 pesama koje su obeležile rock muziku za sva vremena i zauvek promenile svet – makar silinom plesne energije unutar koje su kao r’n’r bend ostali neprevaziđeni do današnjih dana. Dvadeset i osam lakih komada svojom nepresušnom energijom sa izvorišta Mississippija i Temze napravili su od Rolled gold suštinski muzičko-istorijski udžbenik moderne muzike, nepresušno vrelo inspiracije i duha čistokrvnog rock and rolla.

Istorijsku kolekciju razuzdanosti plesnih ritmova, bunta, anarhije i jezika isplaženog svemu, kao i brutalno cinične i ironične raskalašnosti prljavih i opasnih Stonesa otvara njihov debitantski singl Come on (objavljen 7. juna 1963.), obrada legendarnog rock autora i gitariste iz pedesetih – Chuck Berryja, jednog od onih ključnih ljudi sa kojima je sve zapravo počelo. Poletan plesni ritam, jednostavna r’n’b forma naglašena treperenjem usne harmonike i vokalom Jaggera koji pojačava ritam užurbanosti i nervoze, uvodi suštinsku Stones priču u I wanna be your man, dinamični Lennon-McCartney komad, raskalašno r’n’b parče ludila i sirove energije, nečega što je na tragu definisanja esencijalnog Stones stila. U suštini, čitava filozofija muzike neprevaziđenih rokenrolera Stounsa, naročito tokom te, početne decenije rada – sa ili bez Brajana Džounsa, zasnivala se na britanskoj interpretaciji tradicionalne američke muzike, vlastitog inteligentnog i hipersenzibilnog tumačenja i prepeva na moderniji, rokenrol jezik britanske omladine muzičkih korena Amerike koji duboko sežu u izvorni country & western i blues – od čega će vremenom nastati britanska rhythm and blues verzija pomenute muzike zvana rock and roll.

Dok ritam sekcija stvara eksplozivan i izmučen prateći ritam, Jones i Richards loše naštimovani zvečećim gitarama napadaju brutalno brisani prostor, ostavljajući Jaggeru da uzvikuje na usiljeno grub i ciničan način tekst. Sve kreće iz primarnog zvuka džungle“ dvojice ključnih autora i harizmatičnih šoumena - Not fade away Bo Diddleyja podrhtava od siline ponavljajućeg ritma, dok Carol njegovog crnog pajtosa Berryja brutalno eksponira ubitačnu energetsku formulu na još drastičniji i nadahnutiji način, silinom neprestanog pokreta. Dok Stonesi kipte od siline energetskog napona (crpeći snagu iz izvornih r’n’b korena) Keith Richards u samo nekoliko sekundi demonstrira bit rock and roll gitare.

Everything is wrong since me and my baby parted
All day long I'm walkin' 'cause I couldn't get my car started
Laid off from job and I can't afford to check it
I wish somebody'd come along and run in to it and wreck it

Come on, since my baby parted, come on
I can't get started, come on
I can't afford to check it
I wish somebody'd come along and run into it and wreck it

Everything is wrong since I been without you
Every night I lay awake thinkin' about you
Every time the phone rings sounds like thunder
Some stupid jerk tryin' to reach another number

Come on, since I been without you, come on
Steady thinkin' 'bout you, come on
Phone sounds like thunder
Some stupid jerk tryin' to reach another number

Everything is wrong since I last saw you baby
I really want to see you and I don't mean maybe
I'm doin' everything tryin' to make you see
That I belong to you honey and you belong to me

So come on, I want to see you baby, come on
I don't mean maybe, come on
I'm tryin' to make you see that I belong to you and you belong to me
Come on

Juna 1964. godine Stonesi odlaze put Chicaga, meke urbanog, električnog bluesa, mesta odakle je sve počelo u čuvenom Chess studiju. U dva dana, na svetom mestu, oni prave više od dvanaest ključnih snimaka. Prva na redu bila je verzija pesme braće Womack - It’s all over now, vatrena, pršteća, ritmična, melodična i neverovatno smelo samodopadljiva verzija tandema Jagger-Richards, jednog od ključnih u istoriji popularne muzike. Nakon nje sledi briljantna, etnički pročišćena Willie Dixonova Little red rooster, jedna od niza esencijalnih stvari bluz veterana Dixona, u verziji Stonesa ležerno ubitačna – iskričavi bottleneck Briana Jonesa lenjavo se i naelektrisano kotrlja na umirujućem ritmu hladnokrvne i sigurne ritam sekcije Wyman-Watts, podrhtavajući od moćnog zvuka klizača dodatno nategnutog Jaggerovim narcisoidnim stavom i ironijom koja protivnike saseca u korenu. Briljantni blues, obojen snagom novog električnog duha, lepotom usne harmonike iz dubina duše i srčanošću benda koji crpi snagu direktno sa izvora, odajući duboku počast tradiciji, korenima i njihovom neuništivom duhu. Veoma smelo, dirljivo i neodoljivo moćno, jedna od najboljih stvari unutar r’n’r istorije. Pošto su se poklonili veteranima, velikanima i očevima sa Delte i odali zasluženo priznanje vlastitim korenima i duhu nepravedno zapostavljene prošlosti, Stonesi se početkom 1965. godine okreću sebi i počinju da stvaraju originalne, autorske numere, rock and roll vreline duha i siline nenadmašnog tvoračkog tandema Jagger-Richards.

I am the little red rooster
Too lazy to crow for day
I am the little red rooster
Too lazy to crow for day

Keep everything in the farm yard upset in every way

The dogs begin to bark and hounds begin to howl
Dogs begin to bark and hounds begin to howl
Watch out strange cat people
Little red rooster's on the prowl

If you see my little red rooster
Please drive him home
If you see my little red rooster
Please drive him home

Ain't had no peace in the farm yard
Since my little red rooster's been gone

Nakon obrade Time is on my side (Meade, Norman), usledila je jedna od onih ključnih Stones numera neprestanog pokreta sa razvučenom i ponavljajućom gitarskom figurom (za koju se potrudio maestro Brian Jones, u jenom od svojih najblistavijih izdanja – u usponu, daleko još od stranputice koja će ga pretvoriti u bledu senku sebe i odvesti u smrt). The Last time izlazi 26. februara 1965. godine, iz pera i gitare autorskog dvojca Stonesa Jagger - Richards. Pomenuta pesma bila je prva u nizu originalnih Stones singlova. Između januara 1965. i avgusta 1966. godine Stonesi izdaju šest klasičnih autorskih singl ploča: The Last time, Satisfaction, Get off of my cloud, 19th nervous breakdown/ As tears goodbye, Paint it black i Have you seen your mother baby, standing in the shadow?, u smrtonosnoj kombinaciji sa tri fantastična albuma: Out of our heads, Aftermath i Beetween the buttons.

I can’t get no, satisfaction

and i try, and i try

i can’t get no, satisfaction

When i’m driving in my car

and that man comes on the radio

and he’s tellin’ more and more

about some useless information

supposed to fire my imagination

i can’t get no, satisfaction

Presudni Stones singl - Satisfaction (objavljen 20. avgusta 1965.), predstavlja jednu od ključnih rock and roll himni (nastala tokom američke turneje benda), energetsko plesno čudo isprljano smrtonosno ironičnim i ciničnim Jaggerovim tekstom i nezaboravnim, ponavljajućim riffom Keitha Richardsa, r’n’r kodom za sva vremena. Tekst je vizionarski progovorio o otuđenosti mladog čoveka u modernom svetu i njegovoj razočaranosti konzumeristički okrenutom ispraznom društvu. Mnogi kritičari smatraju da je to upravo bila pesma koja je stvorila istinske Stonese – ekipu mladih buntovnih i kreativnih ljudi, antiestablišmentski okrenutih protiv licemernog i rigidnog društva, sjajan model za identifikaciju jedne hrabre, iskrene, buntovne generacije koja je beskompromisno gurala do kraja – bez obzira na sve poraze i tragedije u kojima je na kraju videla samo deo svoje nove slobode. Nakon nje je rock and roll prestao biti pomodnim omladinskim fenomenom i postao ozbiljan izraz društvenih promena druge polovine dvadesetog veka, veoma opasan i nezgodan protivnik malograđanskom duhu koji je umrtljivao svaku mogućnost promene i od ljudi stvarao mentalne robove, potencijalne hidrogenske bombe kako je to posle punk lepo definisao. Od samog uvoda čudesno odšrafljeni i razarajući riff rolla se po površini ubitačne, nezaustavljive ritam sekcije (Wattsovog zvuka kante), naglašavajući Jaggerov perverzno cinični i borbeni poklič i razočarenje ukusom uspeha koji bend nagriza iznutra i tiho razjeda. Nema zadovoljenja, nema kajanja.

Get off of my cloud potmulo i jetko nastavlja da mrvi zvuk ritmom bez predaha, stvarajući esencijalnu umetnost pobune i buke iz pristojnsti nazvanu muzikom. U istom ritmu nastavlja i 19th nervous breakdown dovoljno simboličnog naziva o vremenu i muzici kojeg su Stonesi obojili u crno. As tears go bye predstavlja lagani ritmički predah u vidu prelepe i emotivne, melanholične Jagger-Richards balade, ukrašene gudačima. Smenjuje je mačo-šovinistička i cinična Under my thumb (ukrašena zvucima distorziranog Wymanovog bassa) i marimbe (jednog od mnogih udaračkih instrumenata koje su koristili Stonesi) koju je naravno upotrebio, ako drugi no multinstrumentalista Brian Jones (uglavnom tih godina ostavljen po strani, u svom svetu dok je kreativni tandem Jagger-Richards svojim numerama preuzimao vodeću ulogu u bendu), himna narcisoidnosti ( jedna od nekoliko sa albuma Aftermath), da bi stvar ponovo izgladila predivna Lady Jane (baroknog ugođaja engleštine), još jedna emotivna balada ukrašena intervencijama briljantnog stiliste Briana Jonesa (Jones svira dulcimer, dok Jack Nitzsche, kao gostujući muzičar svira harpsichord), ključnog Stonesa koji je sve više tonuo u senku pomenutog autorskog tandema i pakleni svet droga, bukvalno se raznevši u naredne tri – četiri godine. Tradicija engleskog folka u svom punom sjaju.

You don't know what's going on
You've been away for far too long
You can't come back and think you are still mine

You're out of touch, my baby
My poor old-fashioned baby
I said, baby, baby, baby, you're out of time

Well, baby, baby, baby, you're out of time
I said, baby, baby, baby, you're out of time
Yes, you are left out
Out of there without a doubt
Cause baby, baby, baby, you're out of time

You thought you were a clever girl
Giving up your social whirl
But you can't come back and be the first in line

You're obsolete my baby
My poor unfaithful baby
I said baby, baby, baby you're out of time

Well, baby, baby, baby, you're out of time
I said, baby, baby, baby, you're out of time
Yes, you are left out
Yes, you are left out
Out of there without a doubt
Cause baby, baby, baby, you're out of time

Now sing the song
Alright

Well, baby, baby, baby, you're out of time
I said, baby, baby, baby, you're out of time
Yes, you are left out
Yes, you are
I said you are left out
Out of there without a doubt
Cause baby, baby, baby, you're out of time

Baby, baby, baby, you're out of time
I said, baby, baby, baby, you're out of time
You're out of time
Well, baby, baby, baby, you're out of time

Out of time nastavlja klasičnom Stones prljavštinom, gradeći kliše za mnoge buduće rockerske naraštaje i bendove – naizgled jednostavno, a opet tako moćno da vas podilazi jeza od siline emotivnog udara. Ukrašena još jednom od mnogih neprimetnih Brian Jones deonica (na svim mogućim i nemogućim instrumentima – od sitara do harpsikorda i dulcimera). Ovaj put Jones svira klavir i koristi marimba udaraljke, dok lepotu ugođaja upotpunjuje neprimetni Ian Stewart sa toplinon zvuka hammond orgulja. Kada su Stonesi odlučili da sve oboje u crno, Brian Jones se dohvatio sitara i u duhu vremena psihodelije, te uticaja Istoka i mistike, nastala je borbena Paint it black. Bila je to 1966. godina, jedna od ključnih i prelomnih u istoriji Stonesa i rock and rolla, godina Revolvera i čudesnih smehotresnih azijskih biljčica.

Naredne, 1967. godine Stonesi počinju da gube orijentaciju, ostajući u senci monumentalnog psihodeličnog The Beatles albuma – Sgt.Pepper’s lonely hearts club band. Problemi sa drogama, hapšenjima, raspadom Briana Jonesa i gubitkom inspiracije i vizije snažno su se odrazili na kvalitet njihove muzike. Ipak, narednih pet singl ploča i nisu bile toliko loše. Have you seen your mother baby, standing in the shadow? prikazuje raspevane Stonese, izgubljene u ludilu psihodelične atmosfere, dok u reklamnoj kampanji za pesmu stoje obučeni u haljine. Provokativna i raspevana, hitmična Let’s spend the night together donosi im zabranu svojim prljavim aluzijama, dok predivna: Ruby Tuesday (još jedna od numera baroknog ugođaja, Richardsova stvar nastala u saradnji sa Brianom Jonesom, januara 1967.) predstavlja Stonese u njihovom pastoralnom, podrugljivo-melanholičnom raspoloženju. Brianova egzotična flauta (zvana recorder) i zvuk klavira, uz sjajan Džegerov vokal stvorili su numeru božanstvene, raspevane atmosfere. Džeger je kasnije rekao: Zaista divna pesma. Predivna melodija i lirika, uživao sam pevajući je. Yesterday’s papers, bila je mnogo brutalnija i podrugljivija, Džegerov cinični komentar o značaju bivše devojke i njeno poređenje sa jučerašnjim novinama. Kada su se u jednom trenutku Stonesi našli u zatvoru (uhapšeni zbog posedovanja narkotika - gle čuda za to vreme!), u pomoć su im pritekli svojim psihodeličnim vokalima Lennon & McCartney – singl We love you njihova je reklama iz zatvora, koja kulminira zvukom zalupljenih vrata ćelije. Psihodelična She’s a rainbow zaokružuje jedan bolni i traumatični period unutar benda.

Dana 24. maja 1968. godine pojavio se ultimativni Stones odgovor na sve prethodne traume i kreativna lutanja – povratnički r’n’r singl za sva vremena - Jumping Jack Flash.

I was born in a cross fire hurricane

and i howled at my ma in the driving rain

but it’s all right now

in fact it’s gas

but it’s all right

i’m Jumping Jack Flash

it’s gas, gas, gas

Bila je to definitivno jedna od najjačih singl ploča Stonesa, povratak korenima, sirovom, bučnom, divljem i energičnom rhythm & blues zvuku, najava suštinskog Beggars banquet albuma. Od silovitog Keith Richards udara i još jednog besmrtnog riffa, te dinamike benda i ritma koji prži ostavljajući slušaoca bez daha, Stonesi nezadrživo jurišaju na barikade jednog burnog i socijalno veoma uznemirujućeg vremena – smelo i raspojasano, onako kako su to samo oni mogli – više nego autentično, raštimovano i moćno.

Ništa manje vatren nije bio ni naredni singl (naredni na ovoj kompilaciji) - Honky tonk woman (objavljen 4. jula 1969.. dan nakon smrti legendarnog Stonesa Briana Jonesa) i on po prvi put predstavlja novog gitaristu – mladog blues virtuoza Micka Taylora, koji će ubrzo preuzeti dirigentsku, solo gitarsku palicu. Albumi Let it bleed i Get yer ya-ya’s out pokazaće svu snagu njegove genijalnosti, talenta i inspirativne, savršene tehničke prefinjenosti: u tandemu sa Keith Richardsom, legendom otvorenog štima i Stones rollanja, stvoriće niz besmrtnih pesama i albuma u narednih pet godina.

I met a gin-soaked bar room queen in Memphis

she tried to take me upstairs for a ride

she had to heave me right across her shoulder

’cause i just can’t seem to drink you off my mind

it’s the honky tonk woman

gimme, gimme, gimme honky tonk blues

Honky tonk women bio je jedan od najraskalašnijih Stones singlova – od trenutka kad briljantni Charlie Watts udari u svoje bubnjeve (kritika je euforično, ne bez razloga, konstatovala da je Čarlijeva partija u ovoj razuzdanoj pesmi predstavljala nešto od najboljeg bubnjanja ikad snimljenog na vinil) do fascinantne gitarske međuigre vrhunskog tandema Taylor-Richards, prostire se trominutno vatreno raspojasano polje nestvarno dobrog blues-rocka, vrhunskog muzičkog zadovoljstva kojem jednostavno nema ravnoga. Honky tonk women predstavljala je proizvod Džegerove i Ričardsove maestralne ritmične kreacije nastale pod utiskom njihovog odmora u Brazilu krajem ’68. i početkom ’69. godine, pesmu o izvesnoj plesačici (prostitutki) u jednom od honky tonk barova američkog juga, sa Richardsom na akustičnoj gitari, Mickom Tylorom na akustičnoj slajd gitari, Byron Berline (kao jednim od gostiju) na violini i Nanette Newnan (Workman), kanadskom pevačicom kao pratećim vokalom, raskalašne, samodopadljive i konfuzije prošlosti rasterećene Stounse, bend u svom najboljem izdanju i kreativnom vrhuncu. Suva esencija, rock and roll u svom najvatrenijem i bolno senzualnom, emotivnom izdanju.

Slede potom još dva od niza ključnih Stones singlova, dovodeći ovu vanvremensku kompilaciju do samog vrhunca. Borbena i brutalna 1968. godina i album koji je obeležio deceniju nadanja, revolucionarnih previranja, straha i razočarenja - Beggars banquet donose još dva nezaboravna Stones singla – apokaliptičnu i neurotičnu Sympathy for the devil, propuštenu kroz zarazno ponavljajući, zloslutni i izlomljeni ritam voodoo magije i satanskog nadrealizma New Orleansa. Jaggerov agresivni, neurotični vokal, propušten preko jezivo - zloslutnog ritma razgoropađenih Stounsa u ponovnom usponu kreativne i sviračke energije, kao i iskričave, jetke, nestvarno dobre gitare Kita Ričardsa (jedne od njegovih najboljih Stouns partija) gromko odzvanja i uvodi nas u vrhunac ovog antologijskog albuma: kultna Sympathy for the devil (jedna od ključnih Stouns numera, koja će doživeti par nezaboravnih verzija, pre svih one sa predstave Rock and roll circus, potom opraštajnog koncerta u Hyde parku, London, i, po meni, verovatno najbolju, live verziju sa albuma Get yer ya-ya’s out, potaknutu maestralnom solo deonicom Mika Tejlora), jedna od presudnih, sudbinom određenih, večnih tema, turobna je slika jednog turbulentnog vremena izneverenih očekivanja, ubistava, zla i izgubljenog rata nakon niza fantastično izvojevanih pobeda. Bila je to pesma koja je obeležila čitavu jednu epohu i same Rolling Stonese, kulminirajući zlom sudbom godinu dana kasnije na besplatnom koncertu u Altamontu. Đavo nikad ne zaboravlja i ne prašta. Svirajući bongose i akustičnu gitaru u ovoj zloslutnoj numeri, i pevajući prateće vokale (kojima se priključuje ceo bend, uz dve fatalne žene koje su ih pratile tih godina – Anita Pallenberg i Marianne Faithfull) Brajan Džouns je bio prvi Stouns koji je istinski prizvao Lucifera, otišavši naredne godine s njim zauvek – u do sada nepoznatom pravcu, verovatno sledeći svoj jedinstveni duh bluza. Jaggerovo uznemirujuće obraćanje samom đavolu i izazivanje zle sudbine koja će im se godinu dana kasnije obiti o glavu na besplatnom koncertu u Altamontu i subverzivnu, po sistem previše opasnu i revolucionarnu Street fighting man, priču siromašnog momka, uličnog borca i osnivača rock and roll benda. Uz pratnju Brajana Džounsa na sitaru i još jednom žičanom instrumentu egzotične Indije – tanpura, Nikija Hopkinsa na klaviru, gostujućeg muzičara Dejva Mejsona na bas bubnju i indijskom duvačkom instrumentu – shehnai, udaraljke Mika Džegera i Ričardsa na basu i akustičnoj gitari (Gibson Hummingbird acoustic guitar) nastala je jedna od ključnih numera šezdesetih, čistog borbenog duha jedne revolucionarne i beskompromisne epohe. Talasi društvene šezdesetosmaške revolucije, nihilizma, crne magije i uzburkanog talasa omladinske radikalne pobune zapljusnuli su krajem šezdesetih i obale britanskog Ostrva – niko nije bio pošteđen mogućnosti odabira strane i iskazivanja stava unutar socijalnih nemira i haosa jedne uskovitlane epohe promena. Nasilje sa ulica i univerziteta strave i užasa prelilo se i na vinil – muzika je žestoko oslikavala duh vremena. Koketiranje Stonesa sa Luciferom prelilo se u jezu nasilja i tragedije, transponujući se kreativno u niz besmrtnih numera - Midnight rambler je bio još jedno takvo moćno muzičko izdanje Stonesa (elektrificirano čikaško bluz nasleđe u svom sablasnom izdanju, zatamnjeno oblacima kraja jedne nasilne epohe) i njihovo apokaliptično rollanje, a onda se pretvorilo u očajnički vapaj, poziv u pomoć - Gimme shelter (singl iz decembra 1969., sa albuma Let it bleed – dovoljno rečitog naziva za jednu od krvavih godina nasilja i političkih ubistava).Midnight rambler i Gimme shelter zatvaraju ovu vrhunsku rock and roll kompilaciju i čitavo jedno poglavlje – životne priče Stonesa i zlatnih šezdesetih.

Did you hear about the midnight rambler?
Everybody got to go
Did you hear about the midnight rambler?
The one that shut the kitchen door

He don't give a hoot of warning
Wrapped up in a black cat cloak
He don't go in the light of the morning
He split the time the cock'rel crows

Talkin' about the midnight gambler
The one you never seen before
Yeah, talkin' about the midnight gambler
Did you see him jump the garden wall?

Sighin' down the wind so sadly
Listen and you'll hear him moan
Yeah, well I'm talkin' about the midnight gambler
Everybody got to go

Yes

Did you hear about the midnight rambler?
Well, honey, it's no rock 'n' roll show
Well, I'm talkin' about the midnight gambler
Yeah, the one you never seen before

Don't do that, don't do that, don't do that
Don't do that, don't do that
Don't do that, don't do that
Don't do that, don't do that
Don't do that, don't do that
Don't do that, don't do that
Don't do that, don't you do that
Don't you, don't you do that

Don't do that
Don't do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that
Don't you do that

Don't you, don't you do that
Don't you, don't you do that
Don't you, don't you do that
Don't you, don't you do that
Don't you, don't you do that
Don't you, don't you do that
Don't you, don't you do that

Oh don't do that
Oh don't do that
Oh don't do that
Oh don't do that
Oh don't do that
Oh don't do that
Oh don't do that
Oh don't do that
Oh don't do that
Oh don't do that

Well you heard about the Boston
It's not one of those
Well, talkin' 'bout the midnight...sh
The one that closed the bedroom door

I'm called the hit-and-run raper in anger
The knife-sharpened tippie-toe
Or just the shoot 'em dead, brainbell jangler
You know, the one you never seen before

So if you ever meet the midnight rambler
Coming down your marble hall
Well he's pouncing like a proud black panther
Well, you can say I, I told you so

Well, don't you listen for the midnight rambler
Play it easy, as you go
I'm gonna smash down all your plate glass windows
Put a fist, put a fist through your steel-plated door

Did you hear about the midnight rambler?
He'll leave his footprints up and down your hall
And did you hear about the midnight gambler?
And did you see me make my midnight call?

And if you ever catch the midnight rambler
I'll steal your mistress from under your nose
I'll go easy with your cold fanged anger
I'll stick my knife right down your throat, baby
And it hurts!

Gimme shelter predstavlja opraštaj Stonesa sa jednim burnim i kreativnim periodom života koji su obojili svojim najmoćnijim pesmama i zvukom. Briljantne gitarske deonice Kita Richardsa i jezivo kotrljanje nezaustavljivog kamenja po tlu natopljenom krvlju i raspršenim nadama svih onih koji su ustali u ime pravde, istine i slobode ostali su neizbrisivim tragovima (utisnutim u srce i vinil) nečega za čega se uvek vredi boriti (bez obzira na posledice) i unutrašnje lepote muzike koja ne priznaje poraze i prolaznost. Gimme shelter jedan je od vrhunskih Stones bisera za sva vremena, meni svakako jedan od najdražih i najdirljivijih Stones komada, predivni rokerski a la Richards touch - dirljiva emocija transponovana neizrecivošću autentične forme, gitarskom magijom jedne od najvećih ikona rokenrola (čovek riff, kako su ga vremenom prozvali). Jezu nemira i neopisivo snažne emotivnosti ove moćne numere potcrtava katarzični vokal Merry Clayton, dovodeći pesmu do jezovitog, sablasnog emotivnog klimaksa, katarzičnog krika, gotovo vapaja.

Ne možeš uvek dobiti ono što želiš, pevali su Stonesi krajem šezdesetih, ali samo u slučaju ako se ne boriš dovoljno uporno i hrabro. Ova vanvremenska kolekcija singlica besmrtnih Stonesa pravi je poziv na ples i rollanje, put ka unutrašnjem svetlu muzike koja obasjava sve one koji iskreno veruju i umeju da se dive. Uprkos svemu.

Dragan Uzelac, kotrljajući kamen nepristajanja, avgust 2020.