ALONZO LONNIE JOHNSON (1899.-1970.)

 

ALONZO LONNIE JOHNSON (1899.-1970.)

    Poreklom iz New Orleansa, bio je jedan od najprefinjenijih i najambicioznijih instrumentalista svog doba, virtuoz na gitari, odličan na violini i klaviru. Veoma inspirativan kao blues gitarista, primarno je uticao stilom sviranja na Roberta Johnsona, T-Bone Walkera, BB Kinga, Buddy Guya i druge blues umetnike. Johnson je bio u stanju da kombinuje prljave bluz i tečne džez fraze, a prvi je počeo da svira naizmenično ritmove i solo deonice u istoj pesmi. Odrastajući u New Orleansu dosta je crpio iz nasleđa samog grada, ali i iz sopstvene porodice. Sa ocem i bratom je kao veoma mali svirao po raznim veseljima i lokalima. 1917. godine Johnson će se naći i na turneji sa druge strane Atlantika što ga čini jednim od prvih američkih umetnika koji je Engleskoj prezentovao svoju muziku.

    Jednako uticajan kao jazz i blues muzičar, Lonnie Johnson postao je jedan od najpopularnijih afroameričkih muzičara 1920-ih. Kao multiinstrumentalisti i plodnom autoru, Johnsonova reputacija omogućila je mesto na snimanjima s bendovima Louisa Armstronga i Dukea Ellingtona. Iako nije posedovao country blues pozadinu, gitarista rođen u New Orleansu pokazao je visoki kalibar muziciranja zadržavajući snažan osećaj za blues. Njegove fluidne pojedinačne note i napredna flat-picking tehnika poslužili su kao uzor ranim jazz gitaristima i domaćim Delta blues muzičarima.

 

You don't know what love is

'Til you've learned the meaning of the blues

Until you've loved a love you've had  to lose,

You don't know what love  is.

You don't know how lips hurt

Until you've kissed and had to pay the cost,

Until you've flipped your heart and you have lost,

You don't know what love is.

Do you know how a lost heart fears

At the thought of reminiscing,

And how lips that taste of tears

Lose their taste for kissing?

You don't know how hearts burn

For love that can, not live yet never dies.

Until you've faced each dawn with sleepless eyes,

You don't know what love is.

    Kao pevač, odlikovao se elegantnim stilom prožetim humorom i blagom melanholijom. Odrastao je svirajući po ulicama i barovima New Orleansa, a zatim je godinama svirao jazz na brodovima po Mississippiju. Karijera ovog majstora gitare trajala je gotovo 60 godina. Istakao se i kao plodan session gitarista. Koliko je njegov stil bio šarolik i inspirativan dovoljno govori podatak da će on uticati na legendarnog bluzera Roberta Johnsona, ali i velikog džez majstora Charlie Christiana, a njegove pesme će snimati i autori poput Elvis Presleya i Jerry Lee Lewisa.

    Johnson je kao inspirativni bluesman i jazzman ostavio neizbrisiv trag u modernoj američkoj muzici. U rasponu od četrdeset godina snimio je gotovo petsto snimaka. Njegov uticaj na blues ogledao se u emocijama BB Kinga koji je jednom prilikom izjavio: Morao sam otići i videti jednog od svojih idola, Lonnieja Johnsona, i morao sam se rukovati s njim i zahvaliti mu. Jer on je bio jedan od ljudi zbog kojih sam poželeo svirati, baviti se muzikom. 

     Možda je Johnsonovo najlepše priznanje, međutim, stiglo od Dukea Ellingtona koji je izjavio u svojim memoarima, Music Is My Mistress: Johnson je morao biti dobar čovek, jer je o drugima govorio samo dobro, a nikad nisam čuo da je neko nešto rekao loše o njemu. Bog blagoslovio Lonnieja Johnsona.