MEMPHIS SLIM (1915. – 1988.)

MEMPHIS SLIM (1915. – 1988.)

    John Len Chatman, profesionalno poznat kao Memphis Slim, bio je američki blues pijanista, pevač i kompozitor. Vodio je niz bendova koji su, odražavajući popularnu privlačnost jump bluesa, uključivali saksofone, bas, bubnjeve i klavir.

    Memphis Slim odveo bi Blues na mesta koja mnogi nisu mogli ni zamisliti. Bio je plodan autor mnogih trajnih klasika blues leksikona, uključujući Mother Earth, Everyday I Have the Blues i bezbroj drugih. Ali kao izvođača, njegov večni značaj bio je u otvaranju neočekivanih vrata i dopuštanju muzici da zavlada mestima gde se nikad nije proširila. Blues umetnici često su postizali skromne nivoe popularnosti, ali je većina publike uglavnom poticala iz nižih crnačkih klasa. Blues klubovi, u kojima su se obični ljudi puštali na kraju dana, nudili su muziku koja je bila gruba i vrlo sugestivna. Bio je neverovatan klavijaturista, izvrstan kompozitor i pevač. Poput većine veštih blues pijanista, njegov raspon nadilazi osnovni čikaški blues do boogieja, jump bluesa i R&B ukusa.

Everyday, everyday I have the blues
Everyday, everyday I have the blues
It ain't about the girl I've got
You know it's you I hate to lose


Nobody loves me and nobody seem to care
Nobody loves me and nobody seem to care
Speaking of bad luck and trouble
Well, you know I've had my share

I'm gonna pack my suitcase
I'll be movin' on down the line
I'm gonna pack my suitcase
Yes, I'm movin' on down the line
I know ain't nobody worried
Well it ain't nobody crying

    Bilo da je reč o 30-ima, 40-ima, čak i 50-ima, blues je bio izolovan od šireg društva, Memphis Slim je sve to promenio, posebno nakon što se doselio u Evropu 1963., živeći u Francuskoj do svoje smrti 1988. Nastavio je unositi živahni dojam sofisticiranosti i uglađenosti u grubo izrađenu umetničku formu, razvijajući prezentaciju koja je bila pogodna za okruženje koncertnih dvorana. Bio je pionir u tom pogledu, shvatajući da blues može zaokupiti maštu masovne publike samo ako je predstavljen sa stilom i prefinjenošću. Ipak, nikada nije ugrozio integritet muzike, njezina jezgra čvrstoće i iskrenosti u potpunosti je zadržana. 

     Fascinantna priča Memphisa Slima počinje u Memphisu 1915., a negde u 1930-ima nastanio se u Chicagu i počeo pokazivati ​​svoje značajno klavirsko umeće, sklopivši svoj prvi diskografski ugovor s Okehom 1939. Prva od mnogih izdavačkih kuća za koje je snimao tokom sledećih 50 godina. Roosevelt Sykes bio je Slimov mentor, ali Slim ga nikada nije oponašao. Poslušao je savet Billa Broonzyja i razvio vlastiti stil, karakterisan snažnim izvođenjem bruniranih vokala, dok je njegov rad na klavijaturama jednako dominirao. Godine 1947. snimao je za izdavačku kuću Miracle uz podršku svog benda The House Rockers. Neki od klasika uključivali su Lend Me Your Love, Rockin’ The House, Messin’ Around, Blue and Lonesome i Nobody Loves Me (poznatija po kasnijim obradama Lowella Fulsona, BB Kinga i Joe Williamsa kao Everyday I Have The Blues).

The story's true ladies and gentlemen.
All the names have been changed to
Protect the innocent.
The year 19 hundred and forty.
The city, Chicago. The place, Rubin's Tavern

The story goes something like this:

I walked into a beer tavern
To give a girl a nice time
I had forty-five dollars when I enter
When I left I had one dime

Wasn't she a beer drinkin' woman?
Don't ya know, man don't ya know?
She was a beer-drinkin' woman
And I don't want to see her no more

Now, when I spend down to my last dime
She said, 'Darlin' I know you're not through'
I said, 'Yes, baby doll
And the trophy belongs to you'

Wasn't she a beer drinkin' woman?
Don't you know, man don't you know?
She was a beer-drinkin' woman
And I don't wanna see her no more

Now she'd often say, 'Excuse me a minute
I've got to step around here'
And ev'ry time she came back
She had room for another quart of beer

Wasn't that a beer drinkin' woman?
Don't ya know, man, don't ya know?
She was a beer drinkin' woman
And I don't want to see her no mo'.

    Prva od nekoliko verzija Mother Earth čula se oko 1950. godine na etiketi Premium. Imao je vrlo plodan boravak u United labelu od 1952. do 1954., dok je takođe dobio gitaristu Matta Guitar Murphyja. Napravio je At the Gate of Horn, sjajan blues za Vee Jay 1959. Ova je sesija imala sve: super klavirske solaže, snažnu postavu rogista, pametne, dobro napisane i otpevane tekstove i besprekoran tempo koji je održavao stvari koje se žustro kreću od početka do kraja. Snimajući plodno tokom svakog razdoblja svoje karijere, imao je vrlo jaku vezu s Folkways, koja je ponovno izdana kao The Folkways Years 1959-1973. Zatim je našao vremena da snimi pet albuma za Bluesville i Battle tokom 1960.-1962. koji su ponovno izdani u seriji Original Blues Classics. Raining the Blues, ima produženu trio sesiju s gitaristom Lafayetteom Thomasom i basistom Wendellom Marshallom plus solo set koji uključuje četiri gostovanja Bustera Harpieja Browna na harmonici. All Kinds of Blues, Alone with the Blues i Steady Rolling Blues su solo nastupi sa Slimom koji pokazuje svoju stručnost u bluesu u različitim tempima, boogie-woogie i blues baladama. Takođe ima četiri retka pojavljivanja na orguljama tokom Steady Rollin’ Blues. U Parizu: Dušo molim te dođi kući,  živahni je trio iz 1962. s basistom Williejem Dixonom i bubnjarom Philippeom Combelleom. Kad je grupa te godine krenula na turneju po Evropi, Slim je odlučio trajno boraviti u Parizu.

    Uspeo je iskoristiti blues revival kasnih 60-ih i postao je superzvezda u Evropi, a to se proširilo i u države u kojima su ga horde ambicioznih rockera i obožavatelja koji kupuju ploče priznale kao majstora. Među njegovim brojnim evropskim snimanjima, 1970., Memphis Slim se povezao s kolegom, velikanom čikaškog bluesa, Buddyjem Guyem, dok je gitarista bio na turneji po Evropi s Rolling Stonesima, i snimio pesme za South Side Reunion, izvorno objavljenu na Warner Bros. 1972. Odradio je mnogo solo sesija samo s bubnjarom Michelom Denisom, veći deo 70-ih i 80-ih. Živio je vrlo dobro u svom francuskom egzilu, te će nastaviti s turnejama i snimanjem tokom ostatka svoje istaknute karijere.

You may not have me all the time
you may never go my way
mother earth is laying for you
cuz of all the debts you got to pay

don't care how great you are
don't care what you worth
when it all ends up you got to
go back to mother earth

you may own a half a city
even diamonds and pearls
you may buy that plane baby
and fly all over this world

don't care how rich you are
don't care what you worth
when it all ends up you got to
go back to mother earth

you may play race horses
you may own that race track
you may have enough money baby
to buy anything you like

don't care how great you are
don't care what you worth
when it all ends up you got to
go back to mother earth

    Memphis Slim je svoj blues klavir odneo iz ulice Beale u Memphisu na pariske bulevare, gde je i umro 1988. Pre njegove smrti 1988. američki Senat počastio je Memphisa Slima titulom veleposlanika dobre volje, dok mu je francuska vlada dodelila titulu zapovednika umetnosti i književnosti. Memphis Slim primljen je u Hall of Fame Blues Foundationa 1989. godine.