SUNNYLAND SLIM (1906. – 1995.)

SUNNYLAND SLIM (1906. – 1995.)

     Albert Luandrew, poznat kao Sunnyland Slim, bio je američki blues pijanista koji je rođen u delti Mississippija i preselio se u Chicago, pomažući da taj grad postane središte posleratnog bluesa.

    Legenda bluza Sannyland Slim stvarao je muziku tokom osam decenija, od nesrećnog Deep Southa iz 1920-ih do izdržljivog čikaškog South Sidea 1990-ih. Jedan od velikih pevača-pijanista veka, Slim je radio sa velikanima bluza kao što su Ma Rainey i Little Brother Montgomery i podstakao karijere mnogih drugih, pre svega Muddy Watersa. U karijeri snimanja koja se proteže od 1947. do 1985. godine, Slim je napisao impresivan katalog od preko 250 pesama.

     Unuk robova, Sunnyland Slim, rođen je kao Albert Luandrew na farmi u ruralnom Misisipiju 1907. Njegovo rano muzičko iskustvo uključivalo je sviranje orgulja u vlasništvu crkvenog prijatelja; koristio je kutiju za cipele sa ucrtanim ključevima da vežba prste između sesija na stvarnom instrumentu. Pobegao je od kuće sa 13 godina - majka mu je umrla od upale pluća, a maćeha je bila nasilna. Probijao se tako što je obavljao čudne poslove, kao što je nošenje vode za železničku bandu i vožnja lekarskog automobila, sve dok konačno nije dobio klavirsku svirku dve večeri nedeljno u juke joint (malom, jeftinom klubu) u ruralnom Misisipiju. Bluz hroničar Dejv Vajtis, u beleškama na Slimovom CD-u za Dan dekoracije iz 1994. godine, opisao je tipičnu scenu juke jointa u pilani iz 1920-ih:

Vredni muškarci, žuljeviti i talasastih mišića, pili su viski i plesali sa lepim ženama koje su bile stavljene na raspolaganje za ovu priliku. U toku je bila kartaška igra Džordžije, kockice su se bacale, novac se premeštao iz ruke u ruku. Većina bi završila u kasi kompanije koja je bila vlasnik mlina.

    Takav je bio ambijent Slimove prve značajne saradnje - sa Little Brother Montgomeryjem, glavnim južnjačkim bluz pijanistom iz 1920-ih i 1930-ih. Godine 1923. Slim je putovao sa prijateljem kockarom-svodnikom i njegovom družinom prostitutki kada ga je noćni boravak u zatvoru praćen kvarom automobila slučajno odveo do juke jointa gde je Montgomeri nastupao. Slimovo sviranje i pevanje impresionirali su Montgomeryja, a njih dvojica su ubrzo krenula u Memfis, gde su pijanisti mogli da dobiju pristojan posao u kafićima i kockarnicama. Ovo je bilo bolje od sudbine kantri bluz gitarista, koji su svirali po parkovima, ali ne tako unosno i prestižno kao svirke u vodvilj pozorištima, za koje je bila potrebna sposobnost čitanja muzike i improvizacije džeza. Memfis je nekada bio grad sa bačvama, rekao je Slim autoru Deep Bluesa Robertu Palmeru. Bio je to najveći grad na svetu za makroe i prevarante. Tamo je mnogo ljudi ubijeno, znate. Palmer citira izveštaj osiguravajućeg društva iz 1916. koji dokumentuje stopu ubistava od 90 na 100.000 stanovnika, više od one u Vašingtonu 1990-ih.

     Međutim, umesto da ostane u Memfisu, Slim je odlučio da putuje rekom Misisipi, prelazeći između rečnih gradova i kampova za drvo i terpentin. Pokupio je brojne veštine dok je radio kako bi dopunio svoj prihod, uključujući kuvanje, brijanje, montiranje cevi i električne instalacije - da ne pominjemo lukavije talente povezane sa profesionalnim bilijarom, kockanjem i igranjem karata.

So glad don't have to worry no more
I'm so glad, girl I don't have to worry no more
I didn't change my way of living
Woman I don't have to never worry no more

You know I've been up, God knows I've been down
I've been up, well, again I've been down
But I didn't change my way of living
Woman I don't have to worry no more

All my life they've had it so hard
All my life woman I had it so hard
But I didn't change my way of living baby
Don't have to worry no more, I'm alright

Lord, I've been up, you know I've been down
Child I've been up, baby and I've been right down
But now I didn't change my way of living
I don't have to worry no more

They talk about me, told me from door to door
They talk about me, told me from door to door
But now I didn't change my way of living
Girl, I don't have to worry no more

So glad, I'm so glad, I'm so glad, I'm so glad
I'm so glad pretty baby, I don't have to worry no more

     Do tada je bio poznat po svom imenu; a onda dobio je nadimak Sunnyland Slim 1930-ih kada je napisao pesmu u kojoj je pripovedao o smrti dve porodice koje su se dogodile u periodu od nedelju dana na šinama voza Sunnyland. Voz je išao od Memphisa do Sent Louisa, u državi Misourri, i često bi ubijao ljude nesvesno dok bi prelazili pruge, koje su prolazile ravno kroz polja ravnica delte Misisipija. Kada sam video tu malu... ubijenu decu, to mi je dalo nežno srce. To mi je ostalo na umu i dalo mi je nežno srce, rekao je Slim za Down Beat 60 godina kasnije. Ove godine stalnog putovanja i sviranja upoznale su Slima sa brojnim važnim južnjačkim bluz muzičarima tog vremena. Među njima su bili kolege pijanisti Roosvelt Sykes i Memphis Slim, harmonikaši Sonny Boy Wiliamson i Snooky Pryor, gitarista Honeyboy Edwards i - ako se Slimu veruju na reč - čak i sama bluz legenda Robert Johnson. Plod ovih ranih iskustava bio je karakterističan klavirski stil koji je, prema Vajtisu u beleškama za Sunnyland Train, kombinovao rane korene Delte sa novijom urbanom energijom:

Sunnylandov riff bio je svetlucava kaskada visokih tonova - počevši od zvuka gornjeg zvona talas registra, on bi se vratio u melodiju sa složenim spuštanjem kroz registre. Ali, u bilo kom trenutku, on bi takođe mogao da razgrne pokretački boogie flagwaver, ili se upusti u melodijski korak; slušaoci bi mogli čuti bilo šta sa visine, usamljeni tonovi terenskih uzvika do super-nabijenog izvođenja standardnog Rollin' and Tumblin’.

     Iako je njegovo prvo studijsko iskustvo možda bilo daleke 1929. godine, Slim se nije pridružio sindikatu muzičara sve do kasnih 1940-ih; njegovi najraniji snimci datiraju iz 1947. Te godine je snimio osam pesama za izdavačku kuću RCA Victor kao Dr. Clayton’s Buddy. Pseudonim je bio pokušaj da se iskoristi njegova prethodna povezanost sa pokojnim Peterom Cleightonom, koji je postigao izvesnu meru uspeha pre nego što se nasmrt napio nakon gubitka žene i dvoje dece, ponovo na putu jurećeg voza. Takođe je snimio nekoliko pesama kao Delta Joe za izdavačku kuću Opera.

“When I Was Your Man”
Same bed but it feels just a little bit bigger now
Our song on the radio but it don't sound the same
When our friends talk about you, all it does is just tear me down
'Cause my heart breaks a little when I hear your name
It all just sounds like oooooh…
Mmm, too young, too dumb to realize
That I should've bought you flowers
And held your hand
Should've gave you all my hours
When I had the chance
Take you to every party
'Cause all you wanted to do was dance
Now my baby's dancing
But she's dancing with another man
My pride, my ego, my needs, and my selfish ways
Caused a good strong woman like you to walk out my life
Now I never, never get to clean up the mess I made, ohh…
And it haunts me every time I close my eyes
It all just sounds like oooooh…
Mmm, too young, too dumb to realize
That I should've bought you flowers
And held your hand
Should've gave you all my hours
When I had the chance
Take you to every party
'Cause all you wanted to do was dance
Now my baby's dancing
But she's dancing with another man
Although it hurts
I'll be the first to say that I was wrong
Oh, I know I'm probably much too late
To try and apologize for my mistakes
But I just want you to know
I hope he buys you flowers
I hope he holds your hand
Give you all his hours
When he has the chance
Take you to every party
'Cause I remember how much you loved to dance
Do all the things I should have done
When I was your man
Do all the things I should have done
When I was your man

     Slimovi putnički dani su se završili kada se preselio u Kairo, Ilinois, kasnih 1930-ih. Godine 1939. zauvek se nastanio u Čikagu, gde je upoznao Muddyja Watersa, koji je postao jedan od najuspešnijih i možda najpoznatijih od svih bluz muzičara. Otprilike pet godina nakon što se preselio u grad, Slim se pridružio bendu u Flame Clubu na južnoj strani Čikaga koji je predstavljao Watersovu gitaru u kantri stilu. Taj bend nije dugo trajao, ali su Slim i Waters uspostavili međusobno poštovanje zasnovano na muziciranju i profesionalizmu. Kada je Slim zamoljen da svira klavir na sesiji Columbia Records krajem 1946, on je poveo Watersa sa sobom. Iako izdavačka kuća nije objavila ništa sa te sesije, Slim je sledeće godine dogovorio još jednu sa Aristocrat Records (kasnije Chess), čime je započela duga saradnja između Watersa i vlasnika etikete, Leonarda i Phila Chessa.

      Tokom 1940-ih i 1950-ih Slim je nastavio saradnju sa vrhunskim muzičarima kao što su gitaristi Lonnie Johnson, Hubert Sumlin i Robert Jr. Lockwood, harmonikaš Big Walter Horton i tenori Red Holloway i Ernest Cotton. Mnogi od njih bi nastupali na Slimovim žurkama posle radnog vremena u njegovom domu, što je donelo priličnu količinu novca - čak i nakon što su lokalne vlasti bile isplaćene. Slim je bio ponosan na svoje napore da pomogne mlađim muzičarima da započnu, modelirajući svoju ulogu mentora po uzoru na ulogu Big Billa Broonzyja, koji je učinio isto za njega kada je Slim prvi put stigao u Čikago. Ne prođe dan da ne pomislim na nešto što je Slim rekao, priseća se pevačica Zora Young za Living blues. Kada ste napustili završenu školu u Sunnylandu, bili ste spremni za svet. Slimovu raznovrsnu saradnju pratio je veliki broj izdavačkih kuća za koje je snimao, uključujući Hitone, Mercuri, Apollo, Regal, Chance, Blue Lake, Cobra i J.O.B. (koji je bio suvlasnik). Njegov debi na albumu došao je 1960. izdavanjem Slim’s Shout on Bluesville sa njujorškim bendom koji se hvalio tenor saksofonskim talentom King Curtisa.

     Kasnih 1950-ih i 1960-ih bluz je uživao u oživljavanju pošto je povećana pažnja posvećena jedinstvenoj američkoj muzičkoj formi. Muzičari poput Slima postali su veoma traženi za kanadske i evropske turneje. Putujući sa Američkim folk bluz festivalom po Evropi 1964. godine, Slim je bio među prvim bluz muzičarima koji su svirali u istočnoj Evropi. Kod kuće u Čikagu, godine prodaje ploča iz prtljažnika njegovog automobila kada se konvencionalna distribucija pokazala neadekvatnom ustupila je mesto prefinjenijim metodama - Slim je 1974. godine osnovao sopstvenu etiketu Airway. Još jedan primer njegove očinske uloge na čikaškoj bluz sceni, etiketa je predstavljala mnoštvo lokalnih talenata, kao i Slimove sopstvene snimke, od kojih je prvi bio Sunnyland Slim Live in Europa, 1975.

    Počevši od ranih 1980-ih i nastavljeno preko deset godina, sve dok ga zdravlje nije izneverilo, Slim je bio redovan gost u nedelju uveče u čikaškom B.L.U.E.S. klubu. Ali posledice moždanog udara i sloma kuka, između ostalih slabosti, uzele su svoj danak u poslednjim godinama i navele su jednog posmatrača da opiše Slima pogrbljenog nad klavirom kao da podseća na drevni znak pitanja. Njegovi nastupi su ipak bili jaki do kraja. On leti iznad ansambla koji se furiozno zamahuje sa tako moćnim pevanjem da daje laž na njegovih osam i po decenija života, napisao je Džon Brisbin u Living Bluesu. Izvrćući dugu slatku notu u limunasti falset urlik, on prosipa godine i bolesti kao vernik isceljen verom. Slim je umro od komplikacija koje su nastale usled otkazivanja bubrega 17. marta 1995. godine.

Who do yo think you see
When you look at me
Is it somebody strong
Somebody you could admire
And who do you think I am
When I take your hand
Are you counting to me
To fill your dreams and your desires

Well all I am
Is lonely just like you
All I want to do
Is have one dream comes true
All I am is handing you my heart
And hoping to be part of you
Who do you think you are
Standing in the dark
Are you waiting for me
Why can't reach you from here
And how do I get to you
Won't you let me through
Don't you think maybe we
Have something special to be shared

     Kao i mnogi drugi bluz muzičari, Slim nikada nije postigao nivo masovne privlačnosti u skladu sa svojim stasom u istoriji američke muzike. Međutim, svirao je istaknute setove na godišnjem Čikaškom bluz festivalu, a odlikovanja koja su mu dodeljena u kasnijim godinama uključuju medalju za zasluge Grada Čikaga 1987. i nagradu Nacionalne fondacije za umetničko nasleđe 1988. godine. Čikaški bluz festival 1995. godine, održan dva meseca nakon Slimove smrti, prikazao je prvi godišnji Memorijalni klavirski set Sunnyland Slim, a gradonačelnik grada proglasio je poslednji dan festivala Sunnyland Slim Day in Chicago. Možda je najizrazitiji odraz Slimovog nasleđa, međutim, bio četvoročasovni muzički omaž koji su napravili njegovi kolege muzičari i kome su prisustvovali mnogi njegovi iskreni obožavaoci - svi korisnici njegovog uverenja da ne možete imati sve. Morate nešto od toga podeliti.