KEB’ MO’ (KEVIN ROOSVELT MOORE) (1951. - )

KEB’ MO’ (KEVIN ROOSVELT MOORE) (1951. -    )

    Kevin Roosevelt Moore, poznat kao Keb’ Mo’, američki je blues muzičar i petorostruki dobitnik nagrade Grammy. On je pevač, gitarista i tekstopisac, živi u Nashvilleu, Tennessee. Opisan je kao živa poveznica s temeljnim Delta bluesom koji je putovao uz reku Mississippi i preko prostranstva Amerike.

   Pevač, tekstopisac i gitarista Keb’ Mo’ smatra se jednom od najsjajnijih modernih zvezda bluz žanra. Od svog debija 1994. na etiketi OKeh, osvojio je brojne nagrade i proširio svoj rad na televizijske i filmske zvučne zapise, kao i česte nastupe na koncertima. Njegovo jedinstveno spajanje tradicionalnog bluza sa novijim elementima, od popa do roka, osvojilo je pohvale kritika i podiglo Moorove snimke na vrh top-lista (još uvek mi se u sećanja vraća prelepa, dirljiva slika njegovog suptilnog nastupa na predstavi organizovanoj povodom stogodišnjice bluesa). Rođen kao Kevin Moore 3. oktobra 1951. u Comptonu, Kalifornija, Mo’ je odrastao u muzičkoj tradiciji koju je njegova šira porodica donela sa dubokog juga. Slušao je bluz snimke i R&B na lokalnoj radio stanici, i slušao je gospel muziku svake nedelje u baptističkoj crkvi koju je njegova porodica pohađala. Sa deset godina je regrutovan u svoj školski bend, gde je počeo da svira trubu.

Sećam se kada sam prvi put svirao sa bendom, svirajući cele note - bilo je tako dobro, rekao je piscu Los Anđeles Tajmsa Stivu Eplfordu. Osećao se kao pravo mesto. 

     Mladi muzičar je nastavio da proba čelične bubnjeve i druge perkusione instrumente, hornu i gitaru. Gde god bi mi dozvolili da učestvujem, prokomentarisao je Lin Hefli u Los Anđeles tajmsu. Mislim, svirao bih triangl ako mi dozvole. Ali kada je otkrio gitaru, koju ga je ujak pozvao da proba, Mo’ je znao da je pronašao svoj instrument. Kada sam prvi put stavio ruku na gitaru, to je bilo to, rekao je Eplfordu. Dve nedelje kasnije svirao sam gitaru. Znao sam četiri akorda, pet akorda - bio sam spreman za rok. Međutim, uprkos svom bluz nasleđu, Mo’ je sanjao o uspehu kao pop zvezda. Pridružio se raznim cover bendovima nakon srednje škole, izvodeći Top 40 hitove, sve dok jedan od njegovih šefova nije sugerisao da njegovoj muzici nedostaje nešto. Ovaj muzičar je Mo’a upoznao sa materijalom sa više karipskih i afričkih zvukova, kao što je muzika braće Neville. Mo’ je prokomentarisao u članku u časopisu Offbeat: Uzeo sam to k srcu i slušao ih, i počeo da uključujem tu vrstu zamaha u svoju sopstvenu muziku.

Somebody hurt you
Somebody hurt you
Somebody hurt you
Oh yeah, somebody hurt you
But I tell you what
Ain't nobody every gonna hurt you no more

Somebody used you
Somebody used you
Somebody used you
Hurt you and abused you
Oh but, ain't nobody every gonna hurt you no more

It's all right
It's all right
Yes, it's all right
All you gotta do is
Let it go
Let it go

Somebody loves you
Somebody loves you
I love you
I really, really love you
I tell you
Ain't nobody ever gonna hurt you no more

Somebody hurt you
Somebody hurt you
Somebody hurt you
Somebody hurt you
But you know what
Ain't nobody ever gonna hurt you no more
Ain't nobody ever gonna hurt you no more

    Tokom ranih 1970-ih Mo’ je počeo da postiže skroman uspeh kao prateći muzičar. Godine 1973. pridružio se bluz-rok grupi na čijem je čelu bio Papa John Creach, bivši vokal Jefferson Starshipa i Hot Tuna. Mo’ je ostao sa Creachevim bendom tri godine, stalno na turnejama i snimivši tri albuma. Zatim je nastavio da radi kao studijski muzičar u Los Anđelesu. Objavio je svoj album Rainmaker 1980. godine, ali nije izazvao malo pažnje. Tokom 1980-ih Mo’ je nastavio da teži za slavom koja je ostala neuhvatljiva. Godine 1983. pridružio se haus bendu u klubu Marlas Memory Lane u Los Anđelesu. Tamo je upoznao bluz saksofonistu Monka Higginsa, vođu benda kojeg je Mo’ kasnije naveo kao verovatno najvažniji element u razvoju mog razumevanja bluza, kako je prokomentarisao u Detroit News-u. Međutim, tek 1990. Mo’ je dobio pauzu koja će preokrenuti njegovu karijeru. Kasting direktoru za Rabbit Foot, pozorišnu produkciju u Los Anđelesu, bio je potreban glumac koji bi mogao da igra Delta bluz muzičara. Rekao sam da mogu – lagao sam – ali onda sam se zaista uvukao u ulogu, poverio se piscu Guitar Playera Endiju Viders-Elisu. Njegov nastup je bio toliko uspešan da je Mo’ dobio još jednu bluzmensku ulogu u predstavi Spunk. Ove uloge su dovele do solo angažmana koji su podigli Moovu popularnost. Odziv je bio neverovatan, rekao je Viders-Elisu, najbolji koji sam ikada imao sa svojim bendom.

    U to vreme, kako je Mo’ objasnio Eplfordu, više me nije bilo briga za status zvezde. Samo sam želeo da se bavim muzikom. Nije me bilo briga da li sam uspešan ili neuspešan. Nije me bilo briga da li živim van kutije u centru grada. Samo sam želeo da to radim. Njegovo izlaganje Delta muzici podstaklo ga je da se vrati da uči bluz klasike, a čak je išao i na časove u McCabe's Guitar Shop-u u Santa Moniki. Među njegovim najvažnijim uticajima na bluz bili su legendarni Robert Johnson i savremeni gigant Taj Mahal, koji su godinama ranije odsvirali koncert u Moovoj srednjoj školi. Godine 1994. Mo’ je potpisao ugovor sa Epic Records na njihovoj novooživljenoj bluz etiketi OKeh. Te godine je objavio svoj debi album, Keb’ Mo’, što je bilo njegovo novo profesionalno ime, afroamerička verzija njegovog imena za koju je smatrao da će bolje odražavati njegovu bluz orijentaciju. Prijatelj, bubnjar Quentin Dennard, počeo je da izgovara njegovo ime na ovaj način tokom sesija u klubovima u Los Anđelesu kada je Mo’ sedeo sa kućnim muzičarima. Album je dobio sjajne kritike u publikacijama kao što su Njujork tajms, People i Houston Chronicle. Kritičari su pozdravili Mo’a kao važan novi glas sa autentičnim bluz korenima i savremenim zvukom.

   Uspeh Keb’ Mo’a doveo je do više angažmana na muzičkim festivalima, klubovima i kafeima. Pored toga, Mo' je počeo da nastupa za velike zvezde kao što su Jeff Bcek, Carlos Santana, Buddy Guy, Joe Cocker i George Clinton. Godine 1996. Mo’ je objavio svoj drugi album, Just Like You, koji je osvojio nagradu Gremi za najbolji savremeni bluz album - kao i njegovo sledeće izdanje, Slow Down, 1998. Moova muzika se uskoro mogla čuti svuda - na radiju; u televizijskoj seriji Touched By an Angel i CBS drami Promised land; na nekoliko filmskih zvučnih zapisa, uključujući One Fine Day, Tin Cup i Down in the Delta; i na koncertnoj bini, dok je Mo’ delio zvezde sa izvođačima kao što su Bonnie Raitt i Celine Dion. Mnogi vodeći umetnici su obradili Moove pesme, od Joea Cockera sa Has Anybody Seen My Girl do B. B. Kinga sa Dangerous Mood. Repertoarska kompanija Jejla naručila je Mo’a da napiše partituru za dramu Kita Glovera Thunder Knocking on the Door. Kada sam prvi put čuo Delta bluz, rekao je Mo’ Rastiju Raselu za Guitar Player, to me je zaista dopalo – i postalo moja osnova kao svirača – ali nikada mi nije palo na pamet da isključim druge stvari koje me čine onim što jesam ja sam kao muzičar. Ističući da su televizija, Top 40 radio i folk muzika i rok scena 1960-ih bili važan deo njegove adolescencije, on je naveo Jamesa Taylora kao veliki uticaj na njegov stil prebiranja prstiju i nikada se nije stideo da unese inovativne instrumente i fraze u svoj rad. Na svom albumu The Door, Mo’ je osetio da je postigao svoj najzadovoljniji spoj tradicionalnih i novih elemenata do sada. Njegova verzija pesme Elmora Jamesa It Hurts Me Too Much, na primer, je klasik bluza koji uključuje suptilnu pratnju sintisajzera. Tako sam uvek čuo kako bluz izlazi, a bluz odlazi negde drugde - umesto iste stare stvari. Ali poštujem originalnu verziju, prokomentarisao je Eplfordu.

She better come on in my kitchen
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

When a woman's in trouble
Everybody throws her down
You said to your good friend
None can be found
You better come on in my kitchen
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

Well, the woman I love, stole from my best friend
Some joker got lucky, stole her back again
She better come on in my kitchen
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

Oh,the wind do howl
Can't you hear that wind howl?

She better come on in my kitchen
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

Well, the woman that I love, I crave to see
She's up the country, she won't write to me
She better come on in my kitchen
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

Well, I went to the mountain, far as my eyes could see
Another man got my woman and the lonesome blues got me
She better come on in my kitchen
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

My Mama dead, Papa well's to be
Ain't got nobody to love and care for me
You better come on in my kitchen
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

She better come on in my kitchen
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

Oh, you come on, come on
Baby, it's going to be
Rainin' outdoors, yeah
How the wind do howl?
Can't you hear that wind howl, baby?

Better come on, baby
You it's goin' to be rainin'
Hey, you better come on
'Cause it's goin' to be rainin' outdoors

Better, ooh
Baby, baby it's goin' to be rainin' outdoors

     Projekat koji je iznenadio čak i samog Mo’a bio je Big Wide Grin, kompilacija dečijih pesama koje je naručio Sony Wonder. Snimak je u početku zamislio kao skretanje sa svog pravog rada. Ali ubrzo je postao uzbuđen materijalom. Iako je doprineo sa nekoliko originalnih pesama, uključujući Infinite Eyes, koju je napisao sa Johnom Lewisom Parkerom i Essrom Mohavk, i I Am Your Mother, Too, pesmu o usvajanju koju je napisao zajedno sa Zurianijem, Mo je takođe stavio svoju sopstveni prepoznatljiv pečat na širokom spektru drugog materijala. Njegovi izbori su bili rizični, od visokog fanka Sly & the Family Stonea Family Affair do duše O'Jayeve Love Train; od Isn't She Lovely Stevieja Wondera do Big Yellow Taxy Joni Mitchella i grubljeg Fat Foot Floogie. Njegov fokus na snimku, rekao je Mo’ Hefliju, bio je da proslavi mnoge različite oblike koje porodice poprimaju, od netaknute nuklearne jedinice do proširenih i mešanih porodica, i da proširi svest o odgovornosti odraslih na mlađe generacije. Koristimo ovu veliku moć misli, uma i dela, nastavio je, a ponekad je koristimo nemarno. Mo’ je takođe obradio hit Hanka Wiliamsa I’m So Lonesome I Could Cry, za album posvećenja velikoj zvezdi kantri vesterna. Možda je projekat najudaljeniji od njegovih bluz korena do sada njegovo izvođenje u pesmi Šekspirovog Soneta 35 za dobrotvorni snimak Kraljevske akademije dramske umetnosti, When Love Speaks: Sonnets of Shakespeare. Objavljen 2002. godine, snimak uključuje nastupe različitih umetnika kao što su Joseph Fiennes, Sir John Gielgud, Alan Rickman, Kenneth Branagh, Fiona Shaw, Des’Ree, Annie Lennox, and Ladysmith Black Mambazo. Prema Heflijevim rečima, Mo’ je opisao svoj rad na ovom projektu kao svoj najhrabriji poduhvat cele godine.

    Zadovoljan sa svojim stapanjem starog i novog, Mo’ je jednostavno rekao: Verujem svojim instinktima i idem sa njima, prema magazinu Daun Bit. Važno je poštovati starije i proučavati ih, dodao je on, ali je isto tako važno i raditi svoje. Mo’ je imao veliku turneju ranih 2000-ih i učvrstio svoju reputaciju velikog koncertnog svirača, ali nakon Big Wide Grin-a došlo je do trogodišnje pauze u njegovoj solo snimateljskoj aktivnosti. Kada se vratio u studio 2004., bilo je to sa novim naletom entuzijazma: Mo’ je te godine objavio dva snimka, od kojih je jedan bio bliži njegovim bluz korenima, dok je drugi bio lukavo nagađanje gde je pevačeva sofisticirana pop publika. Bluzi izdanje je bilo Keep It Simple, čijih 12 originalnih pesama je sve napisao ili koautor Mo’. Eboni je pozdravio album zbog njegovih jednostavnih ritmova i tekstova koji su duboki i ubedljivi. Mo’ je svirao National steel gitaru, jedan od klasičnih bluz instrumenata, na albumu, ali se takođe pridružio eklektičnom skupu gostiju koji su uključivali mandolinistu blugrasa Sam Busha i kantri/savremeni hrišćanski duo muž i žena Vince Gill i Amy Grant. Nakon Keep It Simple, Mo’ je objavio Peace ... Back by Popular Demand, album obrada klasičnih protestnih pesama iz 1960-ih. U eri sve većeg političkog protesta, album je izgledao kao pametan komercijalni potez. Pošto je album izašao u septembru 2004., Mo’ je i sam bio usred političkog aktivizma: bio je učesnik turneje Vote for Change na kojoj su nastupili umetnici koji su davali koncerte kako bi prikupili novac za napore da se pobedi predsednik Džordž Buš na novembarskim izborima te godine. Voleo bih da mislim da je serija koncerata imala više smisla nego samo poraziti predsednika, ali možda i poraziti ideju da moramo da budemo veliki, loši vuk sveta, rekao je Mo’ kablovskoj televiziji CNBC mreže. Iako je kampanja Vote for Change bila na kraju neuspešna, Keb’ Mo’ je postavila na pozornice sa nekim od najboljih imena u muzičkom biznisu, među kojima su Bonnie Raitt i Bruce Springsteen. Prerano proglašen mrtvim, bluz je sada ponovo postao komercijalno vitalan zahvaljujući muzici Keb’ Mo’a.